Gia Facchin °1982

'Our Dame' – u ziet wij behandelen onze zangeres met de nodige égards - startte de muzikale initiatie met de platenkast van haar ouders. De melkfles en de vanillepudding werd opgediend met de muziek The Beatles, the Doors, Led Zeppelin en Pink Floyd. Niet te verwonderen dus dat zij met alle gemak op de repetitie 'White Rabbit' uit haar keel perste. We kunnen haar ouders er alleen maar zeer dankbaar voor zijn. De kleine Gia werd ook meegetroond naar concerten zodat zij al gauw gewoon Paul of Joe mocht zeggen tegen Sir McCartney en Cocker zaliger.

Al vroeg besefte de muzikale medemens in Zelzate dat onze Nachtegaal beschikte over bijzondere fraaie stembanden. Gia werd dan ook snel ingelijfd bij het schoolkoor. Edoch, buiten wat occasionele optredens met een gitarist was haar publieke optreden verder minimaal te noemen. Dit in felle tegenstelling tot het dagelijks gekweel bij de afwas, het huiswerk of onder de douche.
De muzikale hemel barste helemaal open in 2013. Gia schreef zich in voor een zangopleiding bij Ars Musica, een opleiding die ze afrondde in 2022. Tijdens de lessen besteedde men daarbij erg veel aandacht aan het leren kennen van het belangrijkste zangorgaan, het lichaam, het leren kennen en hanteren van ademhaling en spierspanning. Een vaardigheid die zij zich compleet eigen maakte. Overigens niet zonder enig risico voor de omgeving: nadat onze
verzameling prothesen en pruiken tegen het plafond van het repetitiekot belandden, zijn wij als band gestopt met te vragen “wilt ge die noot nog eens aanblazen?”
Met de puberteit deed ook een breder palet van muziek de intrede: de progressieve rock werd uitgebreid met lichtere rock en pop. Bon Jovi (laat ons mild zijn, iedereen heeft recht op een afwijking), Celine Dion (laat ons mild zijn, Gia heeft recht op twee afwijkingen), Kate Bush en Anouk. Buiten het stembereik spreken vooral de eigenzinnigheid, de originaliteit en het technisch kunnen van deze artiesten haar aan.
Met de zangscholing kwam er een derde golf van inspiratie: Soul, Jazz en Blues. Denk aan Aretha Franklin, Ella Fitzgerald en Etta James. Technisch goede zangeressen die zonder technische snufjes gewoon ook live machtige muziek uit de gouden kelen laten vloeien en mensen meepakken in hun verhaal. Het lijken zowat de vaste thema’s te zijn van onze frontdame: eerlijkheid, technische beheersing en emotie.

Als dame Facchin gepeild wordt naar de muziek die haar dominant beïnvloedde, dan horen we terug een diversiteit van stijlen met toch een bijzondere liefde voor Aretha en de Beatles. Wat the Fab 4 betreft, is Gia gefascineerd door de diversiteit van hun catalogus, de imponerende erfenis die ze nalieten en het experiment en de vernieuwing die het viertal bracht in de muziek. 'I Am The Walrus' is haar favoriete Beatles-song. Dat experiment moedigt zij ook aan in the Goose Thing.

Tot slot: de “onbewoond eiland vraag”. Haar drie favoriete CD’s die ze meesmokkelt in haar valies zijn “Hotel New” York van Anouk, “The Red Shoes” van Kate Bush en “D’eux” van Celine Dion. Aretha zal ze zelf wel zingen.